Λίγο πριν η ταινία Bob Marley: One Love ανοίξει στους κινηματογράφους στις 15 Φεβρουαρίου, γυρίζουμε πίσω στο 1964 και το πρώτο single των The Wailers -και πρώτο Νο1 τους στη Τζαμάικα- "Simmer Down".
«Εμπιστεύτηκε το ένστικτό μου, το οποίο μου έλεγε ότι αυτός έπρεπε να γίνει ροκ σταρ, και όχι σταρ του μαύρου ραδιοφώνου. Η μουσική του ήταν σκληρή και ακατέργαστη και συναρπαστική, αλλά όλη η μαύρη αμερικανική μουσική εκείνη την εποχή -με εξαίρεση τον James Brown, ήταν πολύ λεία και απαλή. Ο Bob με εμπιστεύτηκε ως προς αυτό, ήταν όσο ένθερμος όσο εγώ.»
[“He trusted my instincts, which were that he should go after being a rock star, rather than a star on black American radio. His music was rough and raw and exciting, but all black American music at the time, other than James Brown, was very slick and smooth. Bob trusted me on that, he was as keen as I was”]
Chris Blackwell
Το σημείο μηδέν, υπάρχει πριν τον Blackwell, πριν το δάνειό του προς τους Wailers όταν και ξέμειναν στο Λονδίνο. Είναι το σημείο, η στιγμή όπου τίποτε δε συνηγορεί για το μελλοντικό “Catch A Fire”, ο χρόνος που δεν υπάρχει η Rita, μα το πλαίσιο ενέχει μπάλα στους δρόμους με φίλους, έναν πατέρα νεκρό και τον Bunny Wailer ως παιδικό συνοδοιπόρο στις μουσικές εξερευνήσεις. Τυπικά είναι η μη προσπελάσιμη χρονικά στιγμή, πριν κι από το “Simmer Down” που καταγράφηκε ως το πρώτο single που κυκλοφόρησε από τους Wailers, το 1964, με τους Skatalites να κρατούν τα μπόσικα και τον Clement “Coxsone” Dodd να υπογράφει την παραγωγή, για το οποίο και θα μιλήσουμε στη συνέχεια. Το σημείο μηδέν, ως το τυπικά πρώτο ηχογραφημένο single του Bob Marley είναι το “Judge Not” για λογαριασμό της Beverley’s Records, με τον “Deadly Headly” στο σαξόφωνο, τον Bob στα γλυκά 16, τον ska beat ρυθμό υπό την επίβλεψη του κινεζοτζαμαϊκάνου Leslie Kong, και τους στίχους για το ποιος είναι ικανός να κρίνει προτάσσοντας το δάχτυλο, να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση. Παρά την αποτυχία αυτού του 45αριού, σχεδόν 20 χρόνια μετά, στα backing vocals του “Could You Be Loved”, εκείνοι οι στίχοι που παραβλέφθηκαν αρχικά από το κοινό, θα σημάδευαν έστω και παραφρασμένοι, την κορυφή για την οποία τελικά προορίζονταν.
Ας μην κάνουμε μεταφυσικού τύπου ερμηνείες. Η απόλυτη αλήθεια είναι πως το “Judge Not”, η ιστορία του Marley και της Beverley’s του Kong με τους δίσκους, τα εστιατόρια, και το licensing για λογαριασμό της Black Swan (του υπο label της Island Records), απέτυχε παταγωδώς. Είτε με το ψευδώνυμο Bobby Martell στο “One Cup Of Coffee”, είτε στο “Do You Still Love Me?” ως Bob Marley and the Bevereley’s All Stars, οι ηχογραφήσεις του Marley στα Federal Studios δεν προμήνυαν επ’ ουδενί όσα ακολουθήθηκαν μέσα από το συναπάντημα με τον Peter Tosh, όσα εκπορεύτηκαν εκ του νήματος Teenagers-Wailing Rudeboys-Wailing Wailers και τελικά Wailers. Κάπου εκεί, υπάρχει το μαγικό όνομα του Coxsone Dodd, που ήξερε τα «αμερικάνικα» r&b, είχε το soundsystem, και υλοποιώντας την καταλυτική Studio One, περνούσε από κόσκινο κόσμο και κοσμάκη στις κυριακάτικες οντισιόν του. Όταν άκουσε τον Marley, κατάλαβε από την πρώτη στιγμή τι διαμάντι βάστηξε στις χούφτες του.
Το 1964, καταπώς γράφουν τα βιβλία κι επιβεβαιώνει ο connoisseur Σπύρος Κένταυρος σε αντίθεση με τις Wikipedia αστοχίες (παρότι στις τζαμαϊκάνικες ηχογραφήσεις και κυκλοφορίες, ας κρατούμε πάντα μια πισινή για τα τυπικά), οι Bob Marley (lead vocal), Beverly Kelso (harmony vocals), Bunny Wailer (harmony vocals), Junior Braithwaite (harmony vocals), Peter Tosh (harmony vocals), Lloyd Knibbs (drums), Lloyd Brevett (bass), Jerome "Jah Jerry" Haines (guitar), Jackie Mittoo (piano), "Dizzy" Johnny Moore (trumpet), Dennis "Ska" Campbell (baritone saxophone), Don Drummond (trombone), Roland Alphonso (tenor saxophone) και Tommy McCook (tenor saxophone), μπήκαν στο Studio One του Kingston, όπου σε ένα one track Ampex 350, ο Coxsone Dodd ηχογράφησε το Coxsone C 111 με το “Simmer Down” στην πρώτη πλευρά και το “I Don’t Need Your Love” στην soulful πλάτη. Κυκλοφόρησαν μπόλικα επτάινστα, σε διαφορετικά χρώματα βινυλίου αλλά και σε λογής-λογής χρωματικές παραλλαγές στα labels αυτών, με δεκάδες χιλιάδες κόπιες να το καθιστούν ως το απόλυτο νούμερο 1 στην Τζαμάικα.
“Simmer down, you lickin' too hot, so/Simmer down, soon you'll get dropped, so/Simmer down, can you hear what I say/Simmer down, that why won't you, why won't you, why won't you simmer down/ Simmer down/ Long time people dem used to say/ What sweet nanny goat a go run him belly, so /Simmer down, oh control your temper / Simmer down, for the battle will be hotter / Simmer down, can you hear what I say /Simmer down, oh that I'm a leaving you today” τραγουδούσαν οι Wailers απευθυνόμενοι με πραότητα και αγάπη στα rude boys, ούτως ώστε να κουλάρουν και να κατεβάσουν τους τόνους και τα όπλα της εγχώριας εγκληματικότητας. Είναι ο καιρός που η Τζαμάικα έκανε τις πρώτες της πατημασιές, ανεξάρτητη τυπικά από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το διαχρονικό ουμανιστικό μήνυμα των κομματιών του Marley έδινε την πρώτη σπορά κι ο ska ρυθμός αποτέλεσε το εύληπτο αμπαλάρισμα για τα περαιτέρω. H ιστορία των Wailers, η ιστορία του Bob Marley μόλις ξεκινούσε…
Η ταινία Bob Marley: One Love έρχεται στις ελληνικές αίθουσες στις 15 Φεβρουαρίου, από τη Feelgood.
